door
Theo Somsen [227]
Op de beeldschone zaterdagochtend van 13 mei 2000
stroomt de Waal langs Nijmegen op een manier, zoals de dichter H.Marsman in
1947 voor eens en altijd vastlegde:
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan
Maar, er is op de stille Waalkade nog iets meer te zien.
Langzaam maar zeker verschijnen er kleine groepjes mensen aan het einde van de lange boulevard en in de naar de kade aflopende straatjes. Opvallend is dat zij zich allemaal naar één punt begeven: de stoomboot Brandaris. Opvallend is ook dat als de groepjes elkaar ontmoeten, zij elkaar meestal blijken te kennen. Bovendien worden zij door de kapitein en zijn vrouw zo warm verwelkomd, dat je zou denken dat ze familie van elkaar zijn!
Merkwaardig?
Toch niet, want het is inderdaad één grote familie. Honderd Somsens uit Nederland én eentje uit Duitsland schepen zich in voor een bootreis van de oudste stad in Gelderland, Nijmegen, naar de eerste stad in Duitsland, Emmerich. En ze hebben er zin in want gezichten glunderen, lachsalvo’s hoor je alom en de verse koffie is binnen de kortste keren op.
Inschepen voor de boottocht
Als om 10.00 uur de trossen los gegooid zijn en wij tegen de stroom opstomen vertelt onze gastvrouw Roelien Klompien-Somsen [981] levendig over deze tocht en geeft zij ons waardevolle adviezen (niet overboord springen en zo). Daardoor gestimuleerd zijn het vooral de kinderen die de stoomboot van onder tot boven doorkruisen. Nadat ze zich ervan overtuigd hebben dat er geen lekje te bekennen valt, nestelen zij zich in de stuurhut naast kapitein Geert Klompien [1055]. Zij geven hem vele (vaak tegenstrijdige) adviezen, zodat het een wonder is dat Geert de afslag naar de Rijn niet miste en hij tegen 14.00 uur netjes afmeerde aan de zonovergoten Rheinpromenade in Emmerich.
Kapitein Geert [1055] en zijn
stuurlui
Dankzij het voorbereidend werk van onze Duitse stamgenoot Helmut Somsen [1562] gaat iedereen, gewapend met een plattegrond en indachtig zijn toeristische èn culinaire tips, het oude centrum van Emmerich verkennen. Vooral de restaurants profiteren van de Somsen-invasie. De varensgasten hebben namelijk grote dorst (en niet alleen omdat het zo warm is) en een gezonde eetlust (want het is al 14.00 uur).
Taal- en geldproblemen hebben noch de Duitsers noch de Somsens in Emmerich. Daar kun je gewoon jezelf blijven, want de Emmerichers verstaan je goed en van guldens houden ze net zoveel als van hun eigen marken.
Nadat de zwerm Somsens weer is neergestreken op de terrassen tegenover de Brandaris en de laatste dorst gelest is, worden de koppen geteld en begint de terugtocht.
Lang, heel lang zwaaien wij nog naar Helmut, die op de kade achterblijft. En Helmut blijft maar terugzwaaien: Auf Wiedersehen!
De kids blijven zich vermaken want speciaal voor hen zijn er video’s en strips.
De ouderen gaan door met waar ze op de heenreis al mee begonnen waren: elkaar verhalen vertellen, herinneringen ophalen, foto’s bekijken en soms zelfs kijken naar het prachtige rivierenlandschap dat aan ons voorbijglijdt. Op het promenadedek vertoeven de zonaanbidders en aan de beide bars beleven de slempers een aangename tijd.
Plotseling klinkt ergens een schippersklavier. Zou dat schipper Geert zelf zijn of zijn Roelien? Nee, het is Johan Somsen [1089] die samen met gitarist Arjen Somsen [415] een nieuwe impuls geeft aan deze tocht door het spelen en vooral zingen van bekende zeemansliederen. Dat zijn
Gitarist en zanger Arjen Somsen
[415]
meestal echte meezingers, zodat weldra het lied 'In het kleine café aan de haven' over het water schalt en beide oevers bereikt.
En zo bereiken ook wij weer de haven van Nijme- gen na een prachtige tocht. Wat een dag en wat
een dierbaar gevoel hou je daar aan over!
Varensgasten: l-r: Leis Luiten-Sikking [3161], Alie
Köchl-Luiten [1006], Lien Vrieselaar-Somsen [977], op de rug gezien: Willemien
Somsen-te Bokkel [1009], Willie van der Sijs-Luiten [1003]
Langzaam maar zeker verdwijnen er kleine groepjes mensen naar het einde van de lange boulevard en naar de van de kade oplopende straatjes. Niemand zou nog denken dat ze familie van elkaar zijn! ¦
Noot: Tijdens deze voor ons onvergetelijke familiedag vond
in Enschede (zo’n 50 kilometer naar het noorden) de rampzalige explosie plaats
van een vuurwerkopslagplaats. Deze verwoestende ramp kostte aan ruim twintig
mensen het leven, resulteerde in honderden (zwaar)gewonden en bracht diepe
verslagenheid teweeg bij de vele nabestaanden en familieleden, en in heel
Nederland.
HOOR, EEN NACHTEGAAL!
Herinnert u zich haar nog: de sopraan
Jos Somsen [1426]? Op de bonte zaterdag-
avond van de Grote Reünie in 1997 zong zij een aantal liederen, begeleid door
pia-
niste Frida Somsen [60]. Aangemoedigd door ons applaus zong en studeerde zij
intensief verder.Zo maakt zij thans deel uit van de groep TRIGON, een ensemble
voor middeleeuwse muziek. De eerste CD van deze groep is onlangs uitgekomen
en bevat Gregoriaanse en
dertiende-eeuwse gezangen rondom de viering van Maria Lichtmis, een feest dat
op 2 februari wordt gevierd. Deze gezangen worden uitgevoerd door drie
vrouwenstemmen, waaronder de sopraanstem van Jos Somsen.
De CD verscheen bij het Belgische label
Passacaille en is verkrijgbaar in ruim tien landen, waaronder Nederland, de
USA, Canada, Duitsland en België. Het bijbehorende tekstboekje is viertalig:
Nederlands, Engels, Frans en Duits. Wij wensen Jos, Trigon én de CD een
succesvolle toekomst toe!
Familieleden
in Nederland kunnen de CD Music for Candlemas rechtstreeks bij Jos bestellen door ¦ 40,- (incl. verzendkosten) over te
maken op giro 2945603 t.n.v. W.J. Somsen
te Tilburg, onder vermelding van uw naam en adres.
Familieleden
in de USA raden wij aan de CD (met nummer Passacaille 932) te bestellen bij hun
platenzaak. Daar is de distributeur Qualiton Import.
Voor
verdere informatie kunt u contact opnemen met Jos Somsen: (zie foto).
e-mail: jossomsen@hotmail.com
telefoon: 013-54 36 981, adres: Jos Somsen, Nazarethstraat 32, 5021 VX Tilburg