CAMPING WEEKEINDE  - HOLLAND WEEK                                                       door John H Somsen [2353]

 

John Howard Somsen, onze adviseur uit de Verenigde Staten, kwam ruim een week naar Nederland. Hier­onder doet hij van dag tot dag verslag van zijn belevenissen en bezoeken. Met zijn digitale camera legde hij alle gebeurtenissen vast. Iedere avond trok hij zich een poosje terug in de voortent van de caravan. Gezeten op een campingstoel en bij weinig licht bracht hij de beelden over op zijn laptop. Vaardig en geconcentreerd, soms met een paar stille toeschouwers achter zich.

Thuisgekomen maakte hij zijn verslag aan de hand van die beelden en mailde ons het hele verhaal.

Hier volgt de vertaling van Johan Somsen [1089]:

 


Na de gedenkwaardige ervaring van de Grote  Reünie in 1997, wist ik dat ik eens zou terug keren naar Holland. Afgelopen augustus be­sloot ik dat te doen ter gelegenheid van het Somsen camping weekend, om zo een tijdje samen te zijn met zoveel mogelijk familieleden. Na op donderdagavond uit Boston te zijn vertrokken, kwam ik de volgende morgen in Amsterdam aan waar ik werd afgehaald door mijn neef Theo [227]. Op weg naar de camping in IJzerlo nam hij me mee langs de huizen van veel van de bestuursleden.

 

Toen we eindelijk op de camping in IJzerlo aankwamen, had ik weer dat sterke gevoel van me thuis te voelen. Er waren zesenveertig mensen, van wie er velen ons hadden opgezocht in de VS. Het was schitterend om onze kennismaking te hernieuwen en ook mensen te ontmoeten die ik nog niet kende. Het was opwindend ze allemaal weer terug te zien, vooral Dikky [133] en Derk [130], die zo onvermoeibaar gewerkt heeft om onze genealogie compleet te maken. Theo vertrok nog weer om Josette [394] op te halen en de caravan, waarin we zouden logeren. Gree [53] en Jan [679] van Daatselaar nodigden me uit voor een heerlijke maaltijd met kip en gestoofde groente. Ook ontmoette ik de jongste kampeerder, Noa Iserief, de drie maanden oude dochter van Joost [2884] Iserief en Ilse Vloothuis. Eindelijk kwam Theo opdagen, nadat hij ontdekt had dat er heel wat voor komt kijken om ermee vertrouwd te raken een caravan te trekken op de smalle wegen van Nederland.

 

Na een verlate start begon de bestuurs­vergadering van de Somsen Stichting bij Wim [518] thuis in Dinxperlo. Dit was de eerste keer dat ik in staat was om erbij te zijn en het was de eerste drietalige vergadering: Nederlands, Duits en Engels. Voor het merendeel concentreerde de discussie zich op de mogelijkheid voor een tweede reünie in Baldwin, Wisconsin, USA in 2002. Margriet Iserief-Somsen [2878] nam de taak van secretaresse op zich, waardoor Ada [75] zich meer kan concentreren op de financiën.

Toen ik haar de laatste keer zag, zat ze te mopperen over Euro’s.

 

De zaterdag begon met een heldere en schitterende morgen. Iedereen vertelde me maar steeds hoe regenachtig het in Nederland was, maar met twee reizen naar Holland moet ik de eerste druppel nog zien.

Het jaarlijkse zomerfeest van IJzerlo werd dichtbij gehouden, dus  besloten verschillenden van ons er heen te gaan. Een van de hoogtepunten was het koningschieten, waarbij het de bedoeling is een houten vogel van zijn hooggelegen zitplaats te schieten. De winnaar wordt de volgende koning van het feest. Theo, Dick [408], Jan Willem Hoopman [606] en ik hebben het allen geprobeerd, maar zonder resultaat.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het koningschieten door John [2353]

 

Die middag was het tijd voor de jaarlijkse tocht naar het Japikshuis om de boer zijn fles jenever te geven en zijn vouw een bos bloemen voor het onderhoud van de lindeboom, die we in 1979 geplant hebben. De boom doet het goed en is al wel bijna zes meter hoog. De boer was jarig die dag en had diverse familieleden op bezoek. Samen met de Somsens waren er meer dan veertig mensen en vormden we de grootste groep, die daar samenkwam sinds het planten van de boom.

 

’s Avonds werd de barbecue gehouden en kwamen er nog veel meer Somsens. Ik was blij onze gastfamilie uit de tijd van de Reünie te ontmoeten: Dick [144] en Alie [239]. Tante Zus [1187] vertelde me hoe jammer ze het vond dat ik geen Nederlands sprak. Het feest duurde tot in de kleine uurtjes. Toen ik wegging om naar bed te gaan, zaten Joke [523], Johan [1089] en Wim [518] nog in het donker het ‘Somsenlied’ te componeren.

 

Zondag was het opnieuw een schitterende dag. We vertrokken naar Wertherbruch in Duitsland om een dienst bij te wonen in de Evangelische Kerk, waar Helmut [1562] en Liesel [1569] lidmaten zijn. Op weg daarheen pikten we Emma [1190] op in Dinxperlo. Na afloop hebben we koffie gedronken bij Helmut thuis. Zijn huis is een voormalig postkantoor uit ca. 1900. ’s Middags hebben we wat uitgerust in de schaduw op de camping, want het was erg warm die dag. ’s Avonds zijn we met zijn allen naar het Marktplein in Aalten gegaan voor een overheerlijk diner. De eigenaar van het restaurant was een echte grapjas, maar hij was geen partij voor de ongeveer dertig Somsens. Daarna gingen we terug naar de camping voor een slaapmutsje bij de caravan van Ben [396] en Hannie [397].

 

Op maandag vertrokken er veel familieleden. Na een poging Somie, de Somsen-koe, die geboren werd ten tijde van de reünie, te fotograferen zijn we naar het gemeentearchief van Aalten gegaan, waar we Peter Meerdink ontmoetten, die erg vriendelijk en behulpzaam was bij onze zoektocht naar het huis, vanwaar Jan Hendrik [308], mijn overgrootvader en hoofd van de Amerikaanse tak uit 1881, vertrokken was toen hij uit Nederland emigreerde. Na veel hulp van Peter en na een zoektocht, waar Derk, 'de Somsen-jager', trots op zou zijn geweest, konden we de plek vinden. Het was in Dale, één van de buurtschappen van Aalten. Na enig zoeken vonden we ‘Pakkebier’ (Jan Hendrik moet zich in zijn graf hebben omgedraaid), dat genoemd was naar de familie die het kocht, nadat Jan Hendrik naar Amerika vertrok. Het was oorspronkelijk gebouwd door de Rauwerdinks, de ouders van Jan’s vrouw, Janna [309]. De Rensinks, de huidige eigenaars, nodigden ons hartelijk uit die avond terug te komen om allerlei gegevens met elkaar te vergelijken. Onze geschiedenis had veel overeenkomsten. De boerderij was volledig vernieuwd, maar de tegels rond de open haard en op de vloer waren nog origineel en dat gold ook voor een groot deel van de voorgevel van het oorspronkelijke gebouw.

 

Op dinsdag heb ik een tocht gemaakt naar Arnhem en Nijmegen en ook een bezoek gebracht aan Theo’s kantoor. Toen ik zijn systeembeheerder ontmoette zei Theo, dat hij een tolk nodig had…vanwege alle computertaal! Terug op de camping was daar Riek [74] met haar twee schattige dochters, Maria [1013] en Laura [1014], net aangekomen om er een paar dagen te blijven. Gezellig!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij de familie Veerbeek op het Japikshuis

 

Woensdag zijn we naar het ‘centrum’ van IJzerlo gegaan, waar we respectievelijk een ontmoeting hadden met een plaatselijk historicus en uitgever, een bezoek brachten aan de Hoopman Machine Fabriek, het Internationale Zaad Veredelingsbedrijf en het huis van Thea Hoopman-Kaemingh [382]. We gingen ook even langs bij de kleine buurtwinkel die ‘dé winkel’ is in het ‘centrum’. Die middag vonden we ook de boerderij van de Rauwerdinks en we gingen even aan bij de brandweerkazerne in Aalten, waar ik epauletten uitgewisseld heb met de brandweercommandant. Hij kreeg er epauletten voor terug van de stad, waar ik voor werk.

Die avond pakten we onze bagage en vertrokken naar Vaassen.

 

Op donderdag kon ik dan eindelijk een bezoek

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Amsterdam, Keizersgracht

 


aan Amsterdam brengen, daar was in 1997 niets van gekomen. Johanna van Os-Somsen [392] en haar man George [393] trakteerden ons op een boottocht van vier uur door de grachten en rivieren. Wat een luxe en de enige manier om de stad goed te zien.

Terug in Vaassen gingen we uit eten in het kasteel, in een gebouw waarvan ik later ontdekte dat het de stallen waren geweest.

 

Vrijdag brachten we een bezoek aan het zomerhuis van Dick en Dikky in Grafhorst, in Overijssel. Het is een prachtig plekje en ik begrijp nu waarom ze daar van april tot oktober wonen. Zij hebben ook hun boot, de ‘Skedaddle’, daar in de vaart achter hun huis liggen. Vandaar vertrokken we naar ‘Rosegarden Cottage’, het huis van Johan [1089]. Hij heeft werkelijk fantastisch werk geleverd, als het op de tuinaanleg van zijn ‘landgoed’ aankomt. Johan nam me toen mee om souvenirs te kopen voor mijn kleinkinderen en stroopwafels voor de mensen thuis. ’s Avonds hebben we gegeten bij Yvonne Reijs - Edel thuis, in ‘Curly Beeches’. Dat huis heeft een rieten dak, stallen en een buitenbak voor dressuur. We kregen gezelschap van Derk [413] en Jacqueline [2049] uit Zutphen met hun twee kinderen, Mart [2050] en Penny [3239] en ook van nog een vriend van Johan, Leo. Yvonne had Indonesisch eten gemaakt en dat was verrukkelijk. Het was een zeer ontspannen afsluiting van mijn reis.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

John met zijn gastheer Theo [227]

 

Zaterdag bracht Theo mij naar het vliegveld. Ik had tal van heel plezierige herinneringen aan een heerlijke reis en ik beloofde terug te komen.

Bij aankomst thuis lag er een e-mail van Theo, waarin stond dat de lucht boven Nederland glimlachte toen ik aankwam en huilde toen ik vertrok. Het regent toch niet in Nederland?                        ¦

 


 

 

SOMIE                                                                                                                  door Johan Somsen [1089]

 


Tijdens de grote Somsen-Reünie in de zomer van 1997 werd in het  weiland  naast de minicamping ‘t Hoftijzer in IJzerlo een kalfje geboren, op 12 augustus 1997. Er verbleven daar toen talloze Somsens en velen van hen waren getuige van de zware bevalling: het jong moest met een krik gehaald worden en dit bleek uiteindelijk noodlottig uit te pakken voor de moeder.

Omdat deze geboorte plaats vond tijdens onze reünie ontstond het idee het kalfje Somsen te dopen, maar vanwege allerlei voorschriften bij het stamboek mocht onze mooie familienaam niet gebruikt worden. De naam ‘Somie’ was de dichtstbijzijnde mogelijkheid en alzo geschiedde.

Telkens tijdens de Somsen-camping-weekenden in de jaren na de reünie informeerden we bij boer Dick en diens vrouw Dienke Koskamp, wonend op boerderij 'Klompenhouwer', hoe het met 'Somie' ging en ook dit jaar stelden we die vraag. Tot onze blijdschap is 'Somie' nog steeds in IJzerlo en heeft zij inmiddels twee keer een kalf gekregen. Haar laatste kalf is een paar weken geleden geboren.

Thans is ze weer volop bezig haar melkproductie op peil te brengen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dick Koskamp en Johan Somsen tonen

'onze' koe SOMIE